Nereden geldi aklıma bilmiyorum ama ilk günlüğümü hatırladım.Nedense onu her hatırlayışımda yüzüme bir gülümseme yayılıyor.Belki defterin görüntüsünden, belki içindeki ilgisiz fotoğraflardan ya da yazdığım çocukça düşüncelerden.İçindeki düşüncelerin, kaygıların veya mutlu olduğum durumların çocukça olmasından daha doğal bir şey yok çünkü onları yazarken çocuktum.Sayfalarında gezinirken yıllar önceki benle karşılaşmak güzel.Kendimdeki değişimlere bundan daha güzel şekilde göz atabileceğim bir yol yok belki de.
Bu defteri aldığım yerde çok fazla çeşit yoktu ya da bir başka deyişle hemen hemen her yerde benzer defterler vardı.En sonunda onlardan birini almak durumunda kaldım.Bana kalsa kapağında ve içinde bu tarz fotoğraflar içeren bir defter almak istemezdim.O fotoğraflara bakınca, eve alınan ama içine henüz kendi fotoğrafımı koyamadığım çerçevedeki yabancılara bakıyor gibi hissediyorum.Oysa insanın kendini arşivlediği bir günlükte yabancıların fotoğrafları olmamalı bence.
Defterimde geziniyorum.Sayfaları karıştıran ben miyim yoksa çocuk halim mi bilemiyorum.
