Sadece bitkilerin mi kökleri vardır ? Bence insanların da var. Doğup büyüdüğümüz ülke, bizi sarıp sarmalayan kültür, alışkanlıklarımız, yaşama şekillerimiz, komik bulduğumuz şeyler ve yaşanmışlıklar. Tüm bunlardan kopan insanların yaşadıkları veya duyumsadıkları, koparılmış bir çiçekten farksız. Bir süre sonra soluyorlar. Aslında bu anlattıklarımı kendim de deneyimledim. Üniversiteyi bitirince İngiltere'de iki yıl kaldım. Hayatımda ilk defa kendi ülkem dışında bir yerde yaşadım. Çok farklı bir deneyimdi. Türkiye'de sokakta karşılaştığımız ve "başka ülkelerde yerde bir çöp bulamazsın" veya " bizim ülke böyle ama Avrupa ülkelerinde öyle mi ya !" diyen amcaların söylemlerine değil, kendi yaşadıklarıma dayanarak bir fikir geliştirdim.
Dil okulunda başka ülkelerden gelenlerle konuşurken bana senin ülken alan olarak çok büyük dediler. Şaşırdım. Büyük müydü gerçekten ? Hiç böyle düşünmemiştim. Bir şeyi karşılaştırabilmek için elinde en az iki örnek olmalı. Benim elimde sadece örnek olarak kendi ülkem olmuştu. Ben hiç karşılaştıramamıştım. Ben ülkemin değerlerini, kültürünü, insan ilişkilerini en iyi İngiltere'deyken öğrendim. Artık elimde karşılaştıracak başka kültürler de vardı. Londra'da kalırken pek çok farklı ülkeden insanla zaman geçirdim.
Bu sürede vatan kavramının ne olduğunu çok iyi anladım. İçimde çığ gibi büyüyen bir yanlızlık duygusu vardı. Yanımda üniversiteden çok yakın arkadaşlarım olmasına rağmen vatanıma dönme isteği her geçen gün arttı. Pek çok arkadaşıma uzun mektuplar yazdım. Onlardan haber almak beni mutlu ediyordu. Gerçi ben sayfalarca yazıyordum ama onlardan ancak yarım sayfalık cevaplar geliyordu. Arkadaşlarımın bir bölümü "dönmek yerine İngiltere'ye gitmişken oraya yerleşsene" dediler. Onlara duyumsadıklarımı anlatmaya çalıştımsa da pek başarılı olamadım. Sürekli o ülkeye ait olmadığın duygusu ile yaşamak, vatanına özlem duymak ve her geçen gün bunların artması. Tüm bu yazdıklarım hakkında daha iyi fikir sahibi olabilmen için o dönem günlüğüme yazdığım bir yazımı paylaşıyorum. Yanlarında kaldığım ve 11 yaşındaki çocuklarına baktığım İngiliz aileye dair fikir veriyor.
Üzerinde mutlu yaşayabileceğimiz başka bir ülke yok. Köklerimiz burada. Halkımızın yüzlerce yıllık geçmişi ve kültürüyle yoğrulan hayat bu topraklarda. Paylaşmayı, yardımlaşmayı, birlikte gülüp hayatı daha anlamlı kılmayı seviyoruz. Vatanımızı en iyi şekilde gelecek kuşaklara taşımak bizim görevimiz. Bu duyguları paylaşan ve elinden geleni yapan herkese çok teşekkürler. İyi ki varsınız.